Striga Shop- Twój sklep z koszulkami Niech Twoja koszulka będzie wyjątkowa
Symbole pochodzące z terenów Europy Północnej z przełomu VIII-IX wieku. Ich istnienie, choć nie zawsze pełne wyjaśnienie odnaleźć można wśród znalezisk po cywilizacji wikińskiej, a także dzięki rękopisom. Symbole nordyckie służyły jako głównie jako amulety zapewniające ochronę, a odnosiły się do mitologii i religii dawnych wikingów.
Symbole pochodzące z terenów Europy Północnej z przełomu VIII-IX wieku. Ich istnienie, choć nie zawsze pełne wyjaśnienie odnaleźć można wśród znalezisk po cywilizacji wikińskiej, a także dzięki rękopisom. Symbole nordyckie służyły jako głównie jako amulety zapewniające ochronę, a odnosiły się do mitologii i religii dawnych wikingów.
Młot,
Pas podwajający moc,
Słowo Valknut to połączenie słów- valr – czyli wojownik poległy w walce i knut- czyli węzeł.
Symbol Valknuta był umieszczany na różnego rodzaju przedmiotach, na kamiennych stelach i runicznych kamieniach, a wiązał się z walką i śmiercią mając jednocześnie chronić przed wszelkim złem. Valknut był powiązany z najważniejszym bogiem wikingów Odynem.
Ten mityczny symbol to amulet pradawnej wiary dający noszącemu:
· Siły
· Odwagi,
· Mądrości trzech żywiołów,
· Nierozerwalności magicznej trójki,
· Ochrony przed wszelkim złem
Gungnir
Gungnir to symbol siły, oraz symbol ochronny. Włócznia ta zwana była niezachwianą.
Jego najdokładniejsze przedstawienie znane jest dzięki jego pojawieniu się w XVII-wiecznym islandzkim rękopisie znanym jako Galdrabók.
Ten symbol ma pewne podobieństwo do innego ważnego symbolu Wikingów, aegishjalmur.
Obecnie, symbol ten odzyskał swoją popularność, najczęściej w postaci tatuażu, który symbolizuje prostą drogę i zapobiega zagubieniu się w życiu.
Aegishjalmur znaczenie starożytnego symbolu
Aegishjalmur wywodzi się z kręgu kultury nordyckiej i wzmiankę o niej można znaleźć w słynnej Eddzie Snorriego Strulusona. Na terenach Islandii symbol ten używany był do tego, aby zapewnić sobie zwycięstwo na polu bitwy i zasiać w sercach wrogów niepokój i strach. Dosłowne jego tłumaczenie oznacza bowiem „Chełm strachu”, dlatego był często wykorzystywany podczas prowadzonych wojen. Symbol ten noszono na czole, a czasem nawet tatuowano. Był on nie tylko wykorzystywany w walce, ale przede wszystkim miał zapewnić skuteczną ochronę przed wszelkimi atakami, zarówno tymi fizycznymi, jak i magicznymi. Runa Algiz, z których składa się symbol Aegishjalmur swoim wyglądem przypominają poroże łosia i daje duże poczucie bezpieczeństwa. Emanują jedną z najsilniejszych energii związanych z istnieniem. Daje ochronę autonomii i wiary. Talizman ten umożliwia komunikację z istotami duchowymi. Niweluje lęk przed śmiercią i wszystkim co z nią związane, dlatego tak chętnie wykorzystywany był przed wojowników wyruszających na wojnę. Połączone ze sobą runy Algiz uczą, że ważna jest odwaga w obliczu strachu, bo dopiero wtedy wiemy, że trzeba podjąć walkę. Pomaga łagodzić kary należne za złe uczynki pod warunkiem, że osoba je nosząca jest gotowa ponieść odpowiedzialność za swoje czyny.
Współcześnie symbol ten bardzo często wykorzystywany jest jako element umieszczany na koszulkach lub w formie wisiorków zawieszanych na szyi. Jest także chętnie wybierany jako wzór do tatuowania na skórze. W obecnych czasach nadal jest uznawany jako jeden z najpotężniejszych i najsilniejszych talizmanów zapewniających skuteczną ochronę. Służy do ochrony osób, jak i całych domostw. Ma moc odbijania złej energii. Wytwarza energetyczną kulę białego światła, która roztacza się wokoło osoby, która nosi talizman. Doskonale radzi sobie z promieniowaniem geopatycznym, które bardzo źle wpływa na funkcjonowanie całego organizmu. Noszenie symbolu Aegishjalmur pomaga bezpiecznie otworzyć się na duchowe przewodnictwo oraz skontaktować się ze swoim wewnętrznym „Ja”, które pomoże zmierzyć się z nowymi sytuacjami i przeciwnościami losu. Swojego właściciela otacza opieką i uduchowieniem i dodaje odwagi w działaniu.
Mówi się, że wojownicy Wikingów nosili ten symbol na czole, jak trzecie oko, aby zapewnić im niezwyciężenie i zadać strach ich wrogom. Symbol ten pojawia się również w Galdrabóku, islandzkim rękopisie z XVII wieku.
Z tym znakiem wiąże się legenda. Bóg Odyn uwiódł olbrzymkę Gunnlod, która pilnowała trzech beczek z miodem poezji, należących do jej ojca. Odyn przekonał ją, aby pozwoliła mu wypić trzy rogi tego niezwykłego miodu pitnego. Gunnlod zgodziła się na jego prośbę, ale Odyn wykorzystał sytuację i wypił całą zawartość beczek. Dzięki niezwykłej mocy poetycznego miodu pitnego, Odyn przemienił się w orła i uciekł od Gunnlod.
Nazwy tych trzech beczek to Óðrûrir, Boðn i Són. Wszystkie trzy zawierały miód poezji (skáldskaparmjöðr), który został zgromadzony przez krasnoludy Fjalar i Galar.
Według mitologii nordyckiej miód pitny jest symbolem mądrości i poetyckiej inspiracji. Każdy, kto się go napije, stanie się mądrym poetą.
Symbol ten pojawia się na kamieniu runicznym Wikingów z Snoldelev, kamieniu datowanym na VIII wieku, znalezionym w Danii.
Jörmngandr jest również znany jako wąż Midgardu lub wąż świata. Często przedstawiany jest jako gryzący własny ogon lub jako uroboros znany w innych wierzeniach.
Na podstawie opisów mitów nordyckich można wyróżnić następujące światy, w porządku rosnącym:
Helheim – królestwo śmierci, w którym żyją mordercy, zdrajcy i niehonorowi bogowie.
Svartálfaheim – kraina krasnali i ciemnych elfów, którzy żyją ukryci w jaskiniach i pod skałami.
Niflheim – świat mgły, śniegu, lodu i terroru.
Jötunheim – ziemia gigantów, wrogów bogów z Aesir, dzika kraina pełna lasów i skał.
Midgard – kraina, w której żyją ludzie, położona w centrum dziewięciu światów.
Vanaheim – świat, w którym żyją bogowie przyrody i płodności – Vanir, z umiejętnością przewidywania przyszłości.
Alfheim – to świat świetlistych elfów.
Asgard – królestwo bogów, rządzone przez Odyna.
Muspelheim – królestwo ognia pierwotnego, to tutaj znajduje się Ginnungagap.
To gigantyczne drzewo, które w mitologii nordyckiej spaja razem dziewięć światów.
Drzewo podzielone jest na trzy części:
Niflheim (korzeń),
Midgard (pień),
Asgard (korona).
Korzenie są trzy. Pierwszy z nich prowadzi do Fontanny Hvergelmir, drugi do Fontanny Mimira, ostatni do domu Norn – Przeznaczenia.
Istniały różne stworzenia, które zamieszkiwały Yggdrasil. I tak, na przykład: po drzewie poruszała się wiewiórka Ratatosk, będąca posłańcem przynoszącym wieści między światami. Na samym szczycie siedział ogromny orzeł, a między jego oczami usadowił się jastrząb Veðrfölnir. Ten bezimienny orzeł, trzepocząc skrzydłami, wywoływał wiatry nad światami. Korzenie drzewa były podgryzane przez smoka Níðhöggr, korą drzewa żywiły się cztery jelenie: Dáinn, Dvalinn, Duneyrr y Duraþrór.
Uważano, że jedynie ten pospolity metal może uchronić przed urokami rzucanymi przez wyimaginowane istoty.
Troll Cross przypomina wyglądem okrąg. Okrąg zwinięty z żelaznego pręta, którego końce krzyżują się w dolnej części. Zachodzące na siebie elementy tworzyły na zakończeniach spirale w stosunku do siebie przeciwskrętne i skierowane ku dołowi pod kątem około czterdziestu pięciu stopni.
Troll Cross do złudzenia przypomina jedną z run. Runa Othala zastępowała dźwięk „o” w starszej wersji alfabetu runicznego. Po zmianach fonetycznych okazała się zbędna. Jej znaczenie zaczerpnięte ze starogermańskiego opisuje dzięki niej bogactwo i stan posiadania.
Ten symbol był używany jako symbol ochrony. Odnajduje się w nim podobieństwo do krzyża słonecznego.
Shield knot – jest symbolem ochronnym. Umieszczany był na tarczach, by zmienić mentalne nastawienie posiadacza tak zabezpieczonego oręża. Chronił też tarczę w fizyczny sposób. Stosowany jako misterny splot z twardego sznura lub rzemienia, wzmacniał powierzchnię osłony. Często umieszczany na zbrojonym guzie, centralnie na powierzchni. Wikińskie tarcze miały kształt koła ze środkowym wysklepieniem, dodającym konstrukcji wytrzymałości.
Nazywany był węzłem tarczy, węzłem ochrony lub węzłem Odyna.
Shield knot to zarazem najstarszy solarny symbol w europejskiej kulturze. Przypominał tarczę słoneczną przeciętą na krzyż dwiema prostymi. Jest to najstarszy przykład kalendarza słonecznego. Do czterech promieni symbolizujących cztery pory roku często dodawano jeszcze cztery, będące znakami równonocy i przesilenia letniego i zimowego.
Wojownicze zastępy północy potrzebowały Shield knot w częstych wyprawach żeglarskich po Europie. Symbol ochronny dawał im pewność w swoje siły i prowokował do butnych rajdów po kontynencie i odkrywczych wypraw za ocean.
Osiem nóg konia reprezentuje jego zdolność do podróżowania po ziemi i w powietrzu. Reprezentują one również osiem kierunków kompasu.
Według mitologii nordyckiej, bóg Odyn jeździł na ośmionożnym koniu zwanym Sleipnir. Osiem nóg konia reprezentuje jego zdolność do podróżowania po ziemi i w powietrzu i w zaświaty. Reprezentują one również osiem kierunków kompasu.
Sleipnir narodził się ze związku Lokiego z koniem o imieniu Swadelfari.
Dlaczego bóg utożsamiany z symbolem ognia i oszustwa został matką i to w dodatku klaczą?
Mit mówi, że siedziba bogów - Asgard, miał bardzo słabe mury, przez co Bogowie obawiali się najazdów górskich i lodowych olbrzymów. Pewnego razu u bram Asgardu zjawił się wielkolud który zaproponował solidne umocnienie murów. Wielkolud zarzekał się, że ukończy swoją pracę jeszcze przed końcem zimy. Postawił jednak swoje warunki. Nagrodą za wykonanie murów obronnych miało być małżeństwo z boginią Freją oraz objęcie we władanie słońca i księżyca. Bogom nie spodobała się ta oferta, wiedzieli jednak, że bez chociażby kawałka muru będą łatwym celem ataków. Mieszkańcy Asgardu postanowili wybrnąć z sytuacji w ten sposób, że dali olbrzymowi czas na wybudowanie umocnień tylko do końca zimy. Dodatkowo pomagać w pracy mógł tylko koń, Swadelfari. Oczywiście, gdyby przybysz nie zdążył ukończyć pracy w terminie, ale wybudował większą część muru, nie przysługiwałyby mu żadne nagrody (na co w głębi duszy liczyli mieszkańcy boskiego grodu).
Nikt nie spodziewał się, że olbrzym, m.in. dzięki pomocy swojego rumaka Swadelfariego, będzie pracował tak szybko. Przedostatniego dnia budowy bogowie wpadli w panikę. Loki jednak zachował spokój i wpadł na pewien chytry pomysł. Zamienił się w klacz i rżeniem odwrócił uwagę konia pomagającego olbrzymowi, któremu w pojedynkę praca szła znacznie wolniej i dlatego nie ukończył murów na czas. Wykonał więc dużą część umocnień za darmo. Dodatkowo bogowie zabili go w okrutny sposób.
Po spędzeniu czasu ze Swadelfarim, Loki nie mógł wrócić do boskiej postaci, ponieważ okazało się, że nordycki bóg... jest w ciąży. Dopóki nie urodził się źrebak, musiał więc pozostać klaczą.
Po narodzinach magicznego rumaka, podarowano go Odynowi. Jednooki bóg podróżował na grzbiecie mitycznego konia przez Dziewięć Światów, ukrytych w gałęziach i korzeniach Yggdrasila – gigantycznego drzewa, na którym mieściły się takie krainy jak m.in. Asgard, Midgard, Utgard oraz Hel. Samo słowo Sleipnir pochodzi od staroislandzkiego tak samo brzmiącego wyrażenia, które oznacza „ślizganie się”. Być może to właśnie dlatego magiczny koń potrafi nie tylko szybko biegać, ale także latać i poruszać się po wodzie. Sleipnira uważa się równie za symbol wiatru. Ten, kto dosiadł magicznego rumaka, mógł udać się również w podróż w zaświaty.
Kruki były wysyłane każdego ranka, aby latać dookoła świata i wracały w nocy, aby podzielić się wydarzeniami, których były świadkami. Hugin reprezentował myśl, a Munin pamięć.
Wyrd reprezentowała przeszłość, teraźniejszość i nadchodzącą przyszłość. To działało jako przypomnienie Wikingów, że czyny z przeszłości wpłyną na teraźniejszość, a to, co zrobiliśmy obecnie, wpłynie na naszą przyszłość. Wszystkie fazy naszego życia były ze sobą połączone i niemożliwe do rozdzielenia. Możemy również zauważyć, że Sieć Wyrd ma coś wspólnego z symbolem wzajemnych powiązań - Yggdrasil Drzewo Życia.
W mitologii nordyckiej i wierzeniach wikingów Sieć Wyrd była matrycą losów. Norny, które były odpowiedzialne za losy wszystkich istot w kosmosie, poniosły odpowiedzialność za utkanie losów wszystkich istot, a także sieci Wyrd. W staroangielskim wyraz „Wyrd” powstał z czasownika „weorþan” oznaczającego „spełnić się”. W jakiś sposób reprezentowało to siłę słowa „Wyrd” dla dzisiejszych ludzi.
Gobeliny przeznaczenia zostały utkane przez norny, trzy boginie przeznaczenia: Urd (przeszłość), Werdandi (teraźniejszość), Skuld (przyszłość).
Ten symbol zawiera wszystkie runy z alfabetu runicznego. Oznacza to, że cała przeszłość, teraźniejszość i przyszłość są zawarte w tym symbolu. Znak ten przypomina również, że wszystkie wydarzenia i różne okoliczności są ze sobą powiązane.
Podobnie jak krzyż trolla, triceps tworzą trzy runy odal, które można również interpretować jako trzy połączone ze sobą diamenty.
Identyczny nordycki symbol diamentu nazywany jest Tricepsem, oznaczającym boską moc. Triceps jest rzadziej używaną wersją Valknuta, który jest uważany za symbol mocy wiązania i rozwiązywania umysłów ludzi na polu bitwy przez boga Odyna w mitologii nordyckiej.
Słowo Drakkar pochodzi od tego samego słowa, które było używane w starożytnych językach skandynawskich w odniesieniu do smoków. Wiąże się to z tym, że statki wikingów były często udekorowane na łukach głowami smoków, stąd ostatecznie użyto tego samego słowa w odniesieniu do tych statków.
Jak używano niegdyś run nordyckich?
Powyżej wspomniano już, że w zamierzchłych czasach runy służyły przede wszystkim do porozumiewania się z innymi. Wierzono, iż alfabet runiczny został przekazany ludziom przez bogów. Z tego też względu, runy nordyckie były traktowane z ogromnym szacunkiem. Mimo, iż runy miały znaczenie praktyczne, wykorzystywano je również do rytuałów. Znaki runiczne wykuwano więc w kamieniach, a także wycinano ich symbole na drzewach. Wierzono, iż w ten sposób ochronią one domostwa przed zagrożeniami. Dużą popularnością cieszyły się również amulety runiczne. Wierzono, że podarowanie wisiorka z runą miłosną osobie płci przeciwnej zapewni jej przychylność. Runami bardzo często ozdabiano również kołyskę nowonarodzonego dziecka.
Magia nordyckich run
Jak już wspomniano na wstępie, współcześnie runom nordyckim przypisywane jest przede wszystkim znaczenie magiczne. Uważa się, iż każdy z symboli runicznych ma znaczenie magiczne. Jako, że każdej konkretnej runie nordyckiej przypisywane jest odmienne znaczenie, możemy odczytać z nich naprawdę wiele. Niektóre runy symbolizują fortunę, dostatek czy sukces. Inne zaś szczęście, dobrobyt oraz pewność siebie. Nie brakuje i run nordyckich, które symbolizować mają długowieczność, ochronę czy zakotwiczenie. Trzeba wszak przyznać, że nie wszystkie runy nordyckie niosą ze sobą pozytywne znaczenie. Niektóre z symboli nordyckich kojarzone są bowiem z unieruchomieniem, a także z brutalną siłą. Trzeba jednak przyznać, że większość run symbolizuje pozytywne stany i emocje. Taka mnogość znaczeń run sprawia, że są one powszechnie wykorzystywane do wróżenia. Aby móc jednak wróżyć z run, trzeba się najpierw na nich poznać. Jeżeli nie znamy się na runach, pozostaje nam udanie się po poradę do doświadczonego wróżbity lub wróżki. Oczywiście samodzielnie również możemy zgłębiać tajemne znaczenie run nordyckich. Pomóc może nam w tym przede wszystkim literatura fachowa. Niektórzy wierzą również w to, iż noszenie przy sobie w formie amuletów określonych symboli run może zapewnić pomyślność. W sklepach z artykułami ezoterycznymi znajdziemy więc całe mnóstwo interesujących nas wisiorków, bransoletek i naszyjników.
Spirit Ship symbolizował wędrówkę dusz w zaświaty. A łódź była dla plemion obcujących na co dzień z morzem symbolem najwyższego statusu. Uosabiała potęgę, oręż, stan rycerski i władzę.
Spirit Ship w wielu odmianach zdobniczych przedstawiany był na licznych przedmiotach. Najlepiej jednak zachowały się wykonane w kamieniu rzeźby. Niektóre egzemplarze pochodzą sprzed siedmiu tysięcy lat. Podziw wzbudzają choćby z racji kunsztu rzemieślniczego i zmyślnych sposobów pozwalających zapanować nad trudnym w obróbce materiałem. Wiele rzeźb wykonano w naprawdę twardym kamieniu.